Πώς να αναγνωρίσεις και να επιστρέψεις την ξένη ενοχή
Δεν είσαι υπεύθυνος για τα πάντα. Μόνο για το πώς επιλέγεις να σταθείς απέναντι στα πράγματα.
Υπάρχει μια σκοτεινή ενοχή που δεν έχει σχέση με τύψεις.
Είναι πιο ύπουλη. Πιο ήσυχη.
Κουβαλιέται χωρίς να το ξέρεις. Και δεν σου ανήκει.
👉 Είναι η ενοχή του “δεν έκανα αρκετά”
👉 Είναι η ενοχή του “μήπως φταίω εγώ που…;”
👉 Είναι η ενοχή που οι άλλοι σου φόρτωσαν, όταν δεν ήθελαν να αναλάβουν τη δική τους ευθύνη.
Όταν η ενοχή είναι εργαλείο χειρισμού
– Μια μητέρα που σου λέει “με στεναχώρησες” γιατί έθεσες ένα όριο.
– Ένας φίλος που θυμώνει γιατί δεν ανταποκρίθηκες όπως ήθελε.
– Ένας συνάδελφος που σε κάνει να νιώθεις ότι “δεν προσφέρεις αρκετά”.
Δεν φταις που νιώθεις ενοχή.
Φταις αν συνεχίσεις να τη δέχεσαι, ενώ ξέρεις πια την αλήθεια.
Τι μπορείς να ρωτήσεις τον εαυτό σου;
📌 Είναι αυτή η ενοχή μου;
📌 Ή είναι η προβολή κάποιου άλλου που αρνείται να δει τον εαυτό του;
Αν η απάντηση είναι “δε μου ανήκει”, τότε χρειάζεται να επιστραφεί.
Όχι με θυμό.
Αλλά με επίγνωση και εσωτερική ευθύτητα.
Πώς επιστρέφεται μια ενοχή;
– Λες “Κατανοώ πώς νιώθεις, αλλά αυτή η ευθύνη δεν είναι δική μου.”
– Δεν μπαίνεις στη μάχη να αποδείξεις.
– Δεν κρατάς το βάρος, δεν το κάνεις δικό σου.
Όπως θα άφηνες μια βαλίτσα που δεν είναι δικιά σου…
Έτσι αφήνεις και την ενοχή:
με επίγνωση, με τρυφερότητα, με δύναμη.
Η Σκέψη για Σήμερα
🌀 Ποια “ξένη” ενοχή κουβαλάς χωρίς να το καταλαβαίνεις;
🌀 Σε ποιον ανήκει πραγματικά;